Verdwijnt de camping?

Ik ben laatst met de caravan naar een vakantiepark geweest, recent overgenomen door de Franse reus Capfun. Mijn vrouw en de kleinkinderen hebben zich uitstekend vermaakt, terwijl ik ‘gewoon’ mijn werk deed. Toch heb ik het niet zo op Capfun. Het concept lijkt nog hybride, maar hoe lang blijft dat zo? Hoeveel overnames en chalets komen er nog?

Veel gemeenten weten op voorhand niet precies wat ze binnenhalen met soortgelijke giganten. Neem bijvoorbeeld ‘mijn’ camping. In juni zag ik voornamelijk bezoekers uit de regio: nieuwsgierig, op zoek naar een goedkope vakantie. In juli veranderde dat, toen kwamen er Duitsers. En Nederlanders zag je vooral uit de Randstad.

De prijzen waren nu overigens nog vrij laag, omdat de waterspeelplaats pas in juli opende en er bouwoverlast was. Een medewerker vertelde me dat er nog gebouwd werd vanwege vertraging met de vergunningen, de gemeente lag dwars. Dit zal ongetwijfeld resulteren in hogere prijzen volgend jaar.

Tijdens mijn korte ‘werkvakantie’ zag ik hoe tientallen chalets binnen enkele dagen werden neergezet. Vanaf halverwege juli zouden ze volstromen. Ik vroeg me af hoe ze dat zo snel voor elkaar kregen: de installatie, de inrichting, en zelfs balustrades met overkappingen. Het antwoord? Een leger aan buitenlandse werknemers. Binnen een mum van tijd stonden alle chalets keurig op een rij.

Nu zijn er nog een paar velden voor caravans over. Volgend jaar ga ik kijken of die er nog steeds zijn. Zo niet, dan krijgen de campings in de buurt het waarschijnlijk drukker. Goed nieuws voor hen, maar deze ontwikkeling roept een belangrijke vraag op: moeten we de opkomst van vakantieparkgiganten toejuichen vanwege extra werkgelegenheid of kritisch bekijken omdat ze onze traditionele, kleinschalige campings verdringen? Nu heb ik nog even van het campinggevoel kunnen genieten, maar volgend jaar zal ik waarschijnlijk een ander verhaal vertellen.

Ron Koopmeiners
Branchespecialist Recreatie & Horeca
Countus Accountancy & Adviseurs